آداب و رسوم در روستای سیدحسین

آداب و رسوم در روستای سیدحسین

تهیه و تنظیم: حسن صفیاری

• زیارت اهل قبور

یکی از آداب و رسوم ارزشمند در روستای سیدحسین غبارروبی  قبور درگذشتگان در اعیاد و پنج شنبه های آخر سال است. معمولا در این روز اهالی با آماده نمودن حلوا، خرما، چای و سایر نذورات، ضمن حضور بر مزار اموات و پخش خیرات و احسان برای آن مرحومان طلب مغفرت می نمایند.

رسم بر این است اهالی روستا به همراه بزرگان، ریش سفیدان روستا به صورت گروهی و دست جمعی از روستا به سمت قبرستان حرکت می نمایند. از آنجا که محل قبور در فاصله حدود ۹۰۰ متری روستا قرار دارد در این فاصله در چندین نقطه مردم به احترام مردگان می ایستند و به قرائت فاتحه می پردازند.

در قبرستان نیز مردم معمولا علاوه بر زیارت اهل قبور از نماد سنگی معروف به بوکله بابا دیدن می نمایند و ضمن چرخیدن (دور زدن) در اطراف این نماد مذهبی در کنارِ عَلَمی که پارچه های سبز به آن بسته شده است می نشینند و با پخش نذورات خود برای اهل قبور طلب مغفرت می نمایند.

• شب یلدا

در این شب معمولا جوانها بالای پشت بام همسایگان یا فامیلها می روند و با آویزان نمودن چادر یا شال از دریچه نورگیر بالای پشت بام درخواست عیدی و سوغات می نمایند.

معمولا خانواده ها نیز با قرار دادن شیرینی، شکلات، کشمش و سایر تنقلات به شال آویزان شده از میهمان ناشناس –  معمولاً نمی پرسیدند چه کسی بالای پشت بام است – پذیرایی می کردند.

• شب نشینی

در شبهای زمستان معمولاً شب نشینی ها به راه بود. معمولا هر شب منزل یک نفر جمع می شدند و بزرگان داستان (ناقیل) تعریف می کردند. شاهنامه می خواندند، یا به صورت گروهی بازی دست جمعی بازیهای محلی انجام می دادند. به عنوان مثال: بازی با استفاده از جوراب، به این طریق که افراد حاضر به دو گروه تقسیم می شدند و  تعداد ۱۰ عدد جوراب را کنار هم روی زمین قرار می دادند. یک گروه سکه یا حلقه ای را زیر یکی از جوراب ها پنهان می کردند و گروه دیگر بایستی با دو حرکت – چخ یا گل- آن سکه یا حلقه را پیدا می کردند.

• بازی های گروهی

گیزلین پالانج  (قایم با شک) =

حُولُق آقاجِی (بازی با چوب) =

عَزُّلِه