به گزارش ایسنا،در این نشست که به ریاست امیر سرتیپ محمد محمودی معاون اجرایی ارتش و دبیری امیر فولادی رییس سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس ارتش و با حضور جمعی از نهادها و ارگان‌های مختلف همچون سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاه مقدس سپاه و بسیج، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نیروی انتظامی، مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و همچنین فرزند شهید سرافراز محمود امان اللهی برگزار شد، نحوه اجرای همایش ملی شکوه ایثار مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.
قرار است در سالروز ولادت شهید محمود امان اللهی که «شهید وحدت» نام گرفته است در تهران و کردستان همایشی ملی برگزار و گوشه‌ای از حماسه‌های این شهید به تصویر کشیده شود.

محمود امان اللهی  فرزند شهید احد امان اللهی در خرداد ماه سال ۱۳۳۹ در روستای جعفر آباد بیجار در استان کردستان به دنیا آمد و در سال ۱۳۵۶ وارد دانشکده افسری شد. پدر محمود، که از همان اوایل پیروزی انقلاب، شکوهمند اسلامی به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمده بود  در روز ششم تیر ماه سال ۱۳۵۹ حین درگیری در روستاهای تابع شهرستان تکاب  به دست گروهک‌های ضدانقلاب به شهادت رسید.
وی  همان سال  از طرف دانشگاه افسری به سپاه ناحیه کردستان مأمور شد تا به عنوان مسؤول سپاه و پیشمرگان مسلمان کرد پایگاه موچش و رابط بین ارتش و سپاه در محور عملیاتی قروه  سنندج به انجام مأموریت بپردازد.
او در مقاومت ۳۵ روزه مردم خرمشهر، رابط میان سرهنگ نامجو و محمد جهان آرا بود.
در روز بیست و سوم مهر ماه ۱۳۵۹ در حالی که قسمت غربی خرمشهر سقوط کرده و عده  زیادی از همرزمان او به شهادت رسیده بودند، هنگام درگیری خانه‌به‌خانه، دوباره مجروح شد و به اسارت ارتش بعثی عراق درآمد. وضعیت جراحت او به گونه ای بود که هیچ کس احتمال زنده ماندنش را نمی داد. لذا شهادت او بر همگان محرز شد و دانشگاه افسری نزاجا پوستر شهادتش را چاپ و منتشر کرد. مراسم شب هفتم و چهلم در زادگاهش برگزار شد. غافل از این که او در اسارت زندگی شجاعانه جدیدی را در کنار بزرگوارانی همچون سرور احرار و آزادگان؛ شهید حجت‌الاسلام ابوترابی آغاز کرده است.

سرانجام محمود امان­ اللهی، پس از تحمل ۲۴۴ روز اسارت، به علت شدت جراحات وارده، به عنوان مجروح جنگی صعب‌العلاج شناخته شد و طبق کنوانسیون سوم ژنو، به همراه ۲۴ نفر دیگر از اسرای معلول ایرانی، با اسرای عراقی مبادله و در تاریخ ۶۰/۳/۲۶  وارد فرودگاه مهرآباد تهران شد.
وی پس از آزادی بلافاصله به صحنه دفاع مقدس بازگشت و  در مسئولیت‌های بسیج مستضعفین و قائم‌مقامی سپاه تکاب، قائم‌مقام سپاه سردشت، مسئول بازرسی و دایره سیاسی قرارگاه حمزه سیدالشهدا، سرپرست عقیدتی سیاسی لشکر ۲۳ نیروهای مخصوص (نوهد) و مسئول سازماندهی بسیج عشایری قرارگاه حمزه سیدالشهدا خدمت کرد و در طول این مدت، سه‌بار دیگر به شدت مجروح شد.
اوایل سال ۱۳۶۳ به فرماندهی گردان ضربت عملیاتی جندالله بانه منصوب شد و یک سال بعد بنا به امر سپهبد شهید صیاد شیرازی  به قرارگاه کربلا و خاتم‌الانبیاء، مأمور و به عنوان معاون فرمانده تیپ شهادت منصوب شد. او در این مدت در عملیات‌های ظفر ۱و۲و۳ و کربلای ۱و۲و۳ شرکت کرد و در سال ۶۷ با حکم فرمانده لشکر ۲۸ کردستان به فرماندهی یکی از گردان‌های تکاور منصوب شد.

محمود  امان الهی به علت جراحات شدید مغزی بارها مورد عمل جراحی قرار گرفت و  در نهایت در مورخه ۷۹/۳/۱۷ ندای حق را لبیک گفت و به دیدار پدر و دیگر همرزمان شهیدش شتافت. بنا به وصیت او، قلب و کلیه‌های آن بزرگمرد به سه نفر از نیازمندان که سال‌ها از درد بیماری رنج می‌کشیدند، اهدا شد. پیکر مطهر او پس از اجرای مراسم تشییع در دانشگاه افسری امام علی (ع) و شهر بیجار، پس از سال‌ها دوری به زادگاهش (روستای جعفرآباد) منتقل و در میان سیل خروشان همرزمان، اقوام و مردم شهیدپرور تشییع و در کنار مزار پدر شهیدش به خاک سپرده شد.

منبع:

https://www.isna.ir/news/1400121511068/%D9%87%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF-%D9%88%D8%AD%D8%AF%D8%AA-%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D9%85%DB%8C-%D8%B4%D9%88%D8%AF