چشمه های مقدس ایران کجاست؟

سومریان حدود ۶هزار سال پیش که حاکم بخش‌هایی از کردستان بودند، آب‌های «بل» را به خاطر اینکه از دل صخره‌های عظیم و زلال و ناآرام فوران می‌کرد، درمان دردهای زیاد و منشا پاکی می‌شمردند و قابل پرستش می‌دانستند و آن را درخور نام خدای زمین و چشمه مقدس می‌پنداشتند. توریسم آنلاین: هنوز هم در دامنه‌های زاگرس،

سومریان حدود ۶هزار سال پیش که حاکم بخش‌هایی از کردستان بودند، آب‌های «بل» را به خاطر اینکه از دل صخره‌های عظیم و زلال و ناآرام فوران می‌کرد، درمان دردهای زیاد و منشا پاکی می‌شمردند و قابل پرستش می‌دانستند و آن را درخور نام خدای زمین و چشمه مقدس می‌پنداشتند.

توریسم آنلاین: هنوز هم در دامنه‌های زاگرس، به ویژه استان کرمانشاه، چشمه‌های مقدسی وجود دارد که مردم آنها را گرامی می‌دارند و حاجات خود را از چشمه مقدس طلب می‌کنند.

از هزاره‌های دور، در همه فرهنگ‌ها وآیین‌ها، عوامل طبیعی خاص، همچون آب و درخت و گیاه، برای بشر گرامی بوده‌اند، چنان که آب به عنوان مظهر پاکی، نزد ایرانیان، عنصری مقدس و ارزشمند به شمار می‌رفت؛ حتی بنابر شواهد و باورهای بر جا مانده، اهمیت آب و تقدس آن در بین ایرانیان باستان، بیشتر از دیگر ملت‌های جهان بوده است.

آب در میان عناصر چهارگانه، پس از آتش، گرامی‌ترین عنصر در اساطیر ایرانی ذکر شده است و ایزد ناهید، آناهیتا را به نگهبانی آن برگزیده بود. دهها جشن و مراسم و آیین، مانند جشن آبریزان، مراسم باران خواهی و پاشیدن آب پشت سر مسافر، از روزگاران کهن بر جا مانده و هنوز هم متداول است؛ تا آنجا که این نگرش کهن در مذاهب و باورهای ساکنان ایران زمین نیز بی‌تاثیر نبوده است.

در خرده اوستا، نیایش چهارم موسوم است به آب و آن را در کنار چشمه‌ها و جویبارها، نسبی مقدس می‌دانند. «هرودوت» می‌نویسد «ایرانیان، آب را آلوده نمی‌کنند و در آن دست نمی‌شویند و متحمل هم نمی‌شوند که دیگری آن را آلوده سازد»؛ از همین روست که هنوز هم در دامنه‌های زاگرس، به ویژه استان کرمانشاه، چشمه‌های مقدسی وجود دارد که مردم آنها را گرامی می‌دارند و حاجات خود را از آن چشمه‌ها طلب می‌کنند.

تقدس آب «کرخه»

هنوز هم مردم شوش، رودخانه «کرخه» را مانند پیشینیان خود پاس می‌دارند؛ رودخانه‌ای خروشان که از رشته کوه زاگرس سرچشمه می‌گیرد و در حوالی غرب شوش آرام می‌شود تا به دشت خوزستان برسد و سیرابش کند. شاید جالب باشد بدانید که حتی مورخان یونانی همچون گزنفون و هرودوت هم، آب این رود را از گواراترین آب‌ها می دانستند. بازتاب تقدس آب کرخه در گذشته را می‌توان در کتیبه یافت شده در کاخ آپادانا از آنِ اردشیر هخامنشی سراغ گرفت.

کرخه را مهم‌ترین، پرآب ترین و طولانی‌ترین رود دائمی غرب کشور می‌دانند، چرا که تنها رود ایران است که از پنچ استان آبگیری می‌کند و تنها به یک استان می‌ریزد که در استان مبدا هیچ رودی به آن نمی‌ریزد و انشعباب جدیدی به آن ملحق نمی شود و حوضه آبگیر آن تماما از رودهای دائمی و فصلی استان‌های غرب کشور است.

در پای ایزدبانو

یکی از تفرجگاههای امروز مردم کرمانشاه، استخر بزرگی است در جوار منطقه تاریخی طاق بستان در شمال این شهر. علاوه بر محترم بودن آن نزد مردم، پادشاهان نیز به سبب همین چشمه، این منطقه را مهم دانسته‌اند و در آنجا از خود نقش‌های برجسته به یادگار گذاشته‌اند و امرورز می‌توان در این نقوش، اثری از ایزدبانوی آب، آناهیتا را هم تماشا کرد. اگر گذرتان به کرمانشاه افتاد، بد نیست بدانید که «درخت رحمت» با ارتفاع ۳۷/۷ متر و با قطر ۸/۴۶ متر، در ورودی مجموعه طاق بستان، خودنمایی می‌کند. این درخت علاوه بر ارزش ژنتیکی، دارای ارزش فرهنگی و تاریخی هم هست و در فرهنگ عامه، به درخت رحمت شهرت دارد.

ناآرام، اما شفابخش

چشمه مقدس و تاریخی کانی بل، عروس کوهستان‌های اورامانات، ۶۰ میلیون سال پیش، کوتاه‌ترین رودخانه جهان را تشکیل داد؛ سومریان حدود ۶هزار سال پیش که حاکم بخش‌هایی از کردستان بودند، آب‌های «بل» را به خاطر اینکه از دل صخره‌های عظیم و زلال و ناآرام فوران می‌کرد، درمان دردهای زیاد و منشا پاکی می‌شمردند و قابل پرستش می‌دانستند و آن را درخور نام خدای زمین و چشمه مقدس می‌پنداشتند. آب این چشمه که به رودخانه سیروان می‌ریزد، از لحاظ کیفی در زمره بهترین آب‌های معدنی دنیا بوده و یکی از پرآب‌ترین چشمه‌های غرب ایران است. آبدهی متوسط این چشمه به طور متوسط، سه مترمکعب بر ثانیه بوده و یکی از مظاهر بسیار بزرگ فرهنگ اورامی به مثابه اصیل‌ترین فرهنگ ایرانی از دیرباز تاکنون بوده است. تفوق جنبه‌ معنوی و رازآلود بودن این چشمه سبب شده است تا در ادوار مختلف تاریخ، کسی را یارای رازگشایی آن نباشد، چه رسد به دخالت و تصرف در آن.

چشمه مقدس«کانی بل» که در ۳۵ کیلومتری شمال شهر پاوه جاری است، دارای گیاهان آبزی همچون عدسک آبی یک ریشه، سرخس آبی و گیاهان کنار آبزی مانند علف هفت بند و گیاهان خشک‌زی از قبیل بلوط، بومادران، گل گندم، شقایق و شبدر وحشی است.

درخت‌های پهن برگ بلوط و پسته وحشی هم یکی از جلوه‌های بسیار زیبای طبیعت را بر لوح این سرزمین حک کرده‌اند. گونه های جانوری متعددی هم مشاهده می‌شود که زیباتر از همه، سنجاب ایرانی است که در سکوت متین جنگل با شیطنت‌هایش، شور کودکی را یادآور می‌شود.