معرفی شهرستان بیجار

معرفی شهرستان بیجار

بیجار در غرب ایران واقع شده و تابع استان کردستان می باشد دارای ۷۷۳۰ کیلومتر مربع مساحت بوده و دارای ۲۸۸ روستاست که حدود ۲۶۲ روستای آن قابل سکونت می باشد . از شمال شرقی به استان زنجان ، از شمال غربی به شهرستان تکاب ( درآذربایجان غربی) ، از جنوب به شهرستان قروه ، از جنوب شرقی به قسمت کوچکی از استان همدان و از غرب به سنندج و دیواندره محدود است.

بیجار منطقه ای است در راستای رشته‌کوه‌های غرب ایران و یک سوم اراضی آن کوهستانی است. جنس خاک آن از سنگهای رسوبی بویژه ترکیبات رسی و آهکی و متعلق به دگرگونیهای دوران سوم است. شهر بیجار به “بام ایران” شهرت دارد چرا که ۱۹۴۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و ۷۷۰ متر از تهران و ۴۲۵ متر از سنندج بلندتر است. این شهر بعد از شهر کرد بلندترین شهر ایران بوده ودر طول ۴۷ درجه و ۳۶ دقیقه شرقی گرینویچ و عرض شمالی ۳۵ درج و۵۲ دقیقه استوا قرار دارد . بیجار در زمان قدیم معروف به ( بید زار ) بوده و بر خی وجه تسمیه ان را به این دلیل می پندارند .
درباره وجه تسمیه آن نیز آمده است ناصرالدین شاه با امیرنظام گروسى شبى در گروس به سر مى برد و مطالبى داشت که مى خواست تا صبح توسط جارچى پخش شود اما صبح روز بعد همه مردم از آن مطلب، آگاه بودند. از این رو آن شهر را بیجار مى گویند. شاه اسماعیل صفوی هنگام لشکر کشی به غرب ایران از این منطقه عبور کرده و نیز سپاهیان چنگیز از آن گذشته اند و اثاری به نام چنگیز قلعه در بالای کوهی به همین نام در ۵ کیلومتری شهر حکایت از این موضوع دارد. به دلیل شایستگی زنان این منطقه ، در زمان ناصرالدین شاه قاجار ، خزانه دارحکومت فردی به نام “زبیده خانم گروسی ” از اهالی حلوایی بیجار به عنوان همسر شاه و خزانه دار دربار بر گزیده شد و در حکومت وقت نفوذ زیادی پیدا کرد .
دیرینگی تاریخی این منطقه به هزاره سوم قبل از میلاد مسیح می رسد و موید این فرض ” دژ سترک ” یا قلعه ” قمچقای ” است که در عهد مادها ، پارتها و ساسانیان به عنوان پایگاه استراتژیک از آن استفاده می شده است. از نامداران گروس می توان حسنعلی خان امیر نظام گروسی را نام برد که نوشته هایش نمونه ممتازی از نثر فارسی به شمار می رود. وی مدتی در مقام وزارت فواید عامه وسفیر وسر پرست دانشجویان اعزامی به اروپا و حکمرانی ولایات و ایالات بوده و کلا” در سال های ۱۲۵۳ تا ۱۲۷۵ هجری قمری مراحل خدمات دولتی را از سرهنگی فوج گروس و ریاست گارد مستحفظین دیوانخانه و ارگ تبریز و حفظ انتظامات کرمانشاه وخراسان و … طی کرد و مقبره ا ش اکنون در ماهان کرمان در کنار شاه نعمت الله ولی قرار دارد ایشان بسیار مورد توجه میرزا تقی خان امیر کبیر بوده اند . شادروان شیخ فاضل گروسی یکی دیگر از نامداران گروس است وی در سال ۱۲۵۹ خورشیدی در بیجار زاده شد درتحصیل علوم فقه و اصول ، فلسفه ، عرفان، علوم غریبه و زبانهای بیگانه موفق بوده اند ، مفردات قرآ ن کریم ، ورزش افکار ،رساله تغنی در قرآن ، تجوید استدلالی ، جنگ المهمات ، هرکسی کار خودش بار خودش و … از اثار وی است . بیجار ، حضور بزرگان مذهبی چون سید محمد امامی و حسینعلی رحمانی گروسی و… را در تاریخ پر افتخار خود داراست. موسیقیدانان ، نگارگران ، خوش‌نویسان ، چامه‌گویان و سخنوران ، پزشکان ، هنرمندان از رشته های گوناگون ، روحانیون و نظامیان گرانپایه زیادی در بیجار بوده و خدمات زیادی را ارائه داده اند. بیشینه مردم این شهرستان مسلمان و شیعه هستند در سابق تعدادی یهودی در این شهر ساکن بودند که همگی مها جرت کرده اند.

صنایع دستی این منطقه را قالی ، قالیچه ، گلیم ، جاجیم ، سجاده ، نمد ، توری، دستکش ، جوراب و … تشکیل می دهند و فر ش های این منطقه از شهرت جهانی برخوردار بوده و به خارج صادر می شد ه است .
شرکت سیما ن کردستان ، شرکت گچ کردستان ، شرکت گچ شور سو ، معدن آهن شهرک ، معدن آهک قمشلو ، معدن گچ قره بگ ، معدن نمک میدان ، معدن مرمر گراچقا ، با شوکی ، نوبهار ، قشلاق لو ، معدن سنگ تراورتن حسین آ باد کمر زرد و … جزو کارخانه ها ، صنایع و معادن با ارزش بیجار هستند که ضمن ایجاد فرصتهای شغلی بسیار ، اقدام به صدور محصولات خود به خارج استان یا کشور می کنند.

وجه تسمیه بیجار گروس
در وجه تسمیه و علت نامگذاری این منطقه به بیجار گروس نظرات مختلفی وجود دارد . دو نظر که در این زمینه بیشتر منطقی به نظر می رسد به شرح ذیل می باشد : برخی را عقیده بر این است که بیجار به معنی سبزه و گیاه است . چنانچه «هفت بیجار» از هفت سبزی درست می شود . بنابراین بیجار محل سبزه و باغ هایی بوده است که برای جشن و شادی ایلات کرد مناسب به نظر می رسیده به ویژه این که در دامنه کوه آن ، چشمه های آب شیرین و فروان که سبب آبادانی بوده آنان را بیشتر به سوی خود جلب و جذب می نموده است . به طوری که شنیده شده در رشت هم محلی به نام «خشک بیجار» و در افغانستان هم محلی به نام «بیجار» وجود دارد .
قول دیگر که موجهه به نظر می رسد این است که «بیجار» همان «بیدزار» است یعنی محلی که درخت بید زیاد در آن می روید ، (جایگاه بید) که بر اثر کثرت تلفظ افراد مختلف با لهجه های گوناگون کلمه «بیدزار» تصحیف شده و کم کم در گفتار و نگارش به صورت «بیجار» تلفظ و مکتوب گردیده است .

شهر بیجار در گذر زمان برگرفته از خاطرات یک جهانگرد سالهای دور
شهر بیجار شهر کوچکی است با ۷۰۰۰ نفر جمعیت که در دره زیبا و سرسبزی در ۱۲۰ میلی شمال غربی همدان واقع شده است . در پشت موستان ها و باغ های میوه که آن را احاطه کرده است یک ردیف تپه های سرخ رنگ دیده می شود که صخره های نوک تیزی به اشکال عجیب از جلگه آن بیرون آمده است :
جاده سمت همدان نا هموار و در فصل تابستان خاک آلود است , ولی ( به عکس جاده ـ سنندج ) در سراسر سال می توان آن را به وسیله اتومبیل طی کرد . در ۶۰ میلی همدان مسافر بهدهکده ای نیمه بایر می رسد که زمین آن را کاریز های عمیق و بستر خشک رودخانه ها قطع کرده است . مقابل وی در افق قله مرتفع عظیمی دیده می شود که به قدری موزون و بهاصطلاح تراز است که گویی آن رابا خط کش رسم کرده اند . مسافر در پایان یک روز سفر خسته کننده و خاک آلود به قله این کوه می رسد . حال وقتی که به عقب بنگرد ( اگر بتواند ) در پنجاه میلی خود جلگه ای غبار آلود و شیری رنگ مشاهده خواهد کرد .
در قرن پانزدهم , بیجار روستایی بیش نبود و گفته می شود که به شاه اسماعیل نخستین پادشاه دودمان صفویه تعلق داشت . در حدود یک قرن قبل ساکنان آن تا اندازه ای متمکن شدند که توانستند مالک زمین و خانه های خود شوند . این تمکن در ایران علامت آزادی به شمار می رود . بیجار به یک شهر تبدیل یافت , ولی موقع جغرافیایی آن طوری نبود که به صورت مرکز بازرگانی در آید . بلکه تنها بازاری شد برای فروش فراورده های کشاورزی و اهمیت چندانی پیدا نکرد .
در بین کلیه شهر های مغرب ایران که در طی جنگ جهانی اول به اشغال قوای بیگانه در آمد به بیجار بیش از همه لطمه وارد آمد . ابتدا نیروی روسیه این شهر را اشغال کرد . اینها تا می توانستند غلات و حبوبات آنها را تصاحب کردند , ولی از این گذشته رفتارشان با ساکنین این شهر دوستانه بود . مردم که هرگز نمی پنداشتند که نیروی روسیه بیجار را ترک خواهد کرد کوشیدند خود را هر چه بیشتر با وضع جدید وفق دهند , ولی روس ها در آنجا نماندند و در مقابل فشار نیروی ترکیه عقب نشینی کردند و ترک ها شهر راگرفتند و مردم نگوت بخت را به اتهام همکاری با روس ها مجازات کردند . ترک ها اندک مواد غذایی و غلاتی را که برای مردم باقی مانده بود از دستشان در آوردند و از تیر سقف خانه ها برای تهیه آتش استفاده کردند . وحشت سراسر بیجار را فرا گرفت .
خشکسالی ۱۹۱۸ این مصیبت را تکمیل کرد . مدت چندین ماه روزی ۲۰۰ نفر دراین ناحیه به هلاکت می رسیدند . وضع بیجار بعد از جنگ بسیار اسفناک بود : شهری بود غارت شده که ده یک جمعیت خود رااز دست داده بود . از آن زمان به بعد هیچ گاه آن طور که باید پیشرفت نکرد و آبادانی پیشین خود را باز نیافت . قبل از سال ۱۹۱۴ شهر آبادی بود با ۲۰۰۰۰ نفر جمعیت , در حالی که امروز تقریباً روستای بزرگی به شمار می رود . بالا

قالی بیجار در گذر زمان برگرفته از خاطرات یک جهانگرد

ناحیه قالی بافی بیجار مشتمل است بر شهر بیجار و ۴۰ روستایی که در شعاع ۳۰ میلی آن قرار گرفته است .در نخستین سال های بین دو جنگ جهانی بهندرت قالی در این ناحیه بافته می شد . سپس در اواسط قرن بیستم این صنعت به تدریج احیاء شد تادر سال ۱۹۳۸ که در حدود ۱۰۰۰ دستگاه بافندگی دراین ناحیه مشغول کار بود و فراورده سالانه آن به هزار تخته می رسید .

سپس جنگ جهانی دوم آغاز شد . سانحه جنگ در اغلب مراکز قالیبافی اثر زیانبخش نداشت زیرا تقاضا برای فراورده در پایتخت رو به افزایش بود . متاسفانه بیجار از این تقاضا سودی نبرد چه قالی های سنگین و زمخت و درشت بافت آن مورد پسند تازه به دوران رسیده های پایتخت واقع نمی شد . بار دیگر میزان قالی بافی در بیجار به مقدار زیادی تنزل یافت .

در قرن گذشته روسا و خوانین مشرق کردستان کرد نبودند بلکه ترک بودند , به طوری که عده ای از آنها تا امروز نیز ترک هستند . اغلب قبایل ترک به عکس اکثر قبایل ایرانی قالی های خود را مثل قالیهای بیجار دو پوده می بافند . در بین این قبایل ترک ناحیه هریس و تبریز , قشقائیها فارس و بعضی از ایالات افشار را در کرمان می توان نام برد . احتمال بسیار دارد که خوانین ترک شرق کردستان ( شاید عده ای از افراد خاندان افشار که هنوز در شمال بیجار مالک چندین روستا هستند و از لحاظ تاریخی با افشار های کرمان مربوطند ). برای قصور خود به قالیهای بزرگ و محکم نیاز داشتند , حال چگونه می توانستند چنین فرش هایی تهیه کنند ؟

بدیهی است : دستور دادند آنها را به همان شیوه عشایری و با با همان گره ترکی و دو پوده پشمی تهیه کنند . یعنی به همان شیوه ای که قالی یوشاک تا به امروز بافته می شود . در واقع قالی بیجار می تواند یکی از خویشاوندان دور قالی یوشاک ترکیه باشد . چنانچه این فرضیه درست باشد بقیه نیز درست خواهد بود , بهاین معنی ککه چون پشم ( به عکی نخ ) ماده ای است که حالت ارتجاعی دارد برای به دست آوردن فرشی که مثلاً در هر اینچ ۱۲×۱۲ گره داشته باشد پود های پشمی را باید با شدت کوبید که در تنیجه قالی های خشن و فشرده به دست می آید , یعنی همان ویژگی هایی که در قالی بیجار دیده می شود .

شانه زدن پود های پشمی کار دشواری بود, بدین جهت قالی بافان بیجار علاوه بر شانه سنگین که از آهن و چوب ساخته شده بود ناگزیر ابزار مخصوص دیگری برای این منظور تهیه کردند و آن شئی شبیه یک پنجه آهنی است که ۱۲ اینچ طول دارد . قالیبافان این پنجه را در فواصل نزدیک محکم روی پود ها می زنند تا در هر اینچ تعداد کافی از ردیف های گره به دست آید که البته کاری خسته کننده ولی در عین حال ضروری است .

قالیبافی در ناحیه بیجار یک حرفه روستایی است . هیچ نوع کارگاه سازمان یافته قالیبافی در شهر و یا روستا های آن یافت نمی شود . دستگاه های بافندگی قدیمی و بدوی است . اغلب تیر های این دستگاه ها خمیده و ناصاف است . علت کجی قالی های بیجار تا حدی همین است . ولی تنها دلیل عدم توازن و تقارن در قالی های بیجار این نیست , بلکه به کاربردن پشم برای تار قالی علت عمده به شمار می رود . چون پشم حالت فنری دارد و کشیدن آن بر دار به طور یکنواخت دشوار است , و چنانچه کشش تارها یکنواخت نباشد قالی کج از آب در می آید .

بنابر مطالبی که ذکر شد هنگامی که شنیدم قالیبافان بیجار برای تار به جای پشم از نخ استفاده می کنند خوشوقت شدم . چه برای این منظور نخ خیلی بهتر از پشم است و ضمناً هیچ گونه تغییری در ظاهر ویا در طرز به کار بردن آن نمی دهد . از نخ برای پود تازک نیز استفاده می کنند و این نیز نوعی پیشرفت محسوب می شود . زیرا برای پود ضخیم هنوز پشم به کار می برند, یعنی همان گونه که باید باشد , و اگر در این مورد نیز از نخ استفاده کنند ماهیت و چگونگی قالی بیجار به کلی تغییر خواهد کرد .

در ساختمان و بافت قالی تحولات دیگری نیز پدید آمده است . بیست و پنج سال قبل که برای نخستیم بار از بیجار دیدن کردم ضخامت پود پشمی که به کار می بردند به اندازه یک مداد سربی بود قالیبافان نیرومند باچنگال های ۱۲ اینچی و شانه های سنگین با شدت بر روی آن می کوبیدند و در نتیجه قالی به قدری فشرده و محکم می گردید که آگر آن را تا می کردند بدون شک پود ها ترک بر میداشت . بنابراین اکنون که پود های نازک تری به کار می برند در این زمینه نوعی پیشرفت محسوب می شود . قالی قدیم بیجار بیش از اندازه فشرده بود .

تعداد طرح هایی که در قالی بیجار به کار می رفت همیشه معدود بود و معمولاً از طرح های گردان استفاده می کردند . طراحا حرفهای , که در شهر هایی مثل تبریز و کاشان و مخصوصاً کرمان افراد محترم به شمار می روند . در بیجار وجود ندارند هر چند گاه یکبار , یکی از مردم محل بهخاطر کسب شهرت طرح جدیدی تهیهمی کرد , ولی بدوناستثناء این طرح ها همیشه نامرغوب بود .

سابقاً طرح ها با روستاهای خاصی بستگی و ارتباط داشت و هنگامی کهمثلاً طرحی در یک روستا متدال می شد مردم آن فقط از همان یک طرح استفاده می کردند . برای آشنا ساختن روستائیان با طرح جدید ابتدا قسمتی را که باید تکرار شود بر روی تکه ای قالی به اندازه یک پادری که به آن (( واگیره )) می گفتند می بافتند و آن را در اختیار قالیبافان می گذاشتند تا از آن به عنوان الگو استفاده کند. با ایت روش بازرگانان می توانستند طرح های بهتر را در اندک مدتی رواج دهند . استفاده از روش جدیدتر , یعنی نمایاندن طرح بر روی کاغذ شطرنجی توزیع آن را ساده تر و آسانتر کرده است .

با این همه , قالی های معدود و انگشت شماری که در حال حاضر در بیجار تهیه می شود فاقد طرح ها و نقشه های متنوع و مرغوب هستند .
کوههای بیجار

کوههای حمزه عرب ، نقاره کوب ، بادامستان ، زاغه ، نسار ، چنگ الماس ، پنجه علی ، شاه نشین ، سر قیصه ، شاها ، چهل تن ، سنگ پا ، زرنیخ و…در منطقه بیجار قرار دارند.

آثار تاریخی بیجار

قلعه بزرگ قم چقا ، پل تاریخی صلوات آباد ، بنای سنگی اوچ گنبد ،مسجد تاریخی خسروآباد ، تیمچه حاج شهباز خان ، تیمچه امیر تومان متعلق به دوره صفویه ، زیارتگاه حمزه عرب ، پنجه علی ، آثار سد خاکی جعفر آباد ، تپه نجف آباد ، مقبره آ یت الله فاضل گروسی و قلعه های تاریخی بسیار و مقابر و امامزاده هایی چون سید مسیب سید شکر ، مقبره صاحبه ، گنبد پیر صالح ، مقبره سید خضر از جمله اماکن و آثار تاریخی مو جود در شهرستان بیجار هستند و جمعا” حدود ۶۰ اثر باستانی و تاریخی در آ ن شناسایی شده اند .

رود قزل اوزن از شاخه اصلی سفید رود از این منطقه می گذرد .

در گذشته بیجار دارای گردشگاههایی مثل باغ صفا ، سراب ، تخت ، چهار باغ ، بادامستان ، چم حاکمی ، باغچه چال یارمجه ، چشمه عزیز ، شاهرخ آ باد ، عباس آ باد و… بوده که اکثرا” تخریب شده و فعلا” محدوده شهر بازی ( باغ صفا ) و اطراف رود خانه بیانلو و صلوات آ باد ، سراب و تخت جهت تفریح و گردش در تابستان استفاده می شود .

بازارهای بیجار قدیم شامل افتخار نظام ، قیصریه سالار ،قیصریه سید لشکر ، بازار امیر تومان و بازار بزرگ بیجار بوده است .

در سال ۱۳۷۵ جمعیت این شهر حدود ۴۷۵۰۰ نفر و روستاهای آن حدود ۶۸۰۰۰ نفر بوده است که متا سفانه هر سال نسبت به سال قبل رشد منفی داشته است و مردم به شهرهای دیگر مهاجرت می کنند .

صادرات گروس را در درجه اول گندم و جو تشکیل میدهند کتیرا و فراورده‌های دامی مثل پشم و پوست و برخی غلات هم از این دسته اند . ماشین آلات کشاورزی ، صنعتی و لوازم خانگی ، پوشاک و خوار و بار هم به منطقه وارد می شود . لازم به ذکر است که بیجار در کشور ایران جزو رده های اول کاشت و برداشت گندم می باشد. مردم منطقه اکثراً کشاورز بوده و سالیانه بیش از ۱۰۰هزار تن گندم تولید می کنند و به این جهت است که بیجار انبار غله غرب کشور نامیده اند. دامداری نیز در کنار کشاورزی در این منطقه رونق بسزایی دارد، زنان علاوه بر کار منزل در امور کشاورزی نیز شرکت دارند، انگشتهای هنر مند و چشمان تیزبینشان بر نقشه های قالی چرخیده تا دستان توانمندشان گره قالی ها و گلیم های زیبا و با دوام و مرغوب گروس را پیوند بزند.منطقه گروس دارای تمدنی کهن است و کتیبه هایی که در بعضی از نقاط(قریه قم چقا) کشف شده و به خط هیراتیک نوشته شده، ثابت میکند که قبل از پیدایش دولت آشور(حدود ۳۰۰۰ سال قبل) در این منطقه تمدنهای بزرگی وجود داشته است.

آثار باستانی موجود درمنطقه شاهدی بر این مدعا ست. از جمله این آثار میتوان به قلعه قم چقا یا دره پادشاهان، قلعه قزل قلعه و پل قدیمی صلوات آباد نام برد.مقبره امام زاده عقیل نیز در این منطقه وجود دارد

داروهای گیاهی بیجار فراوان و دارای اهمیت است من جمله ازوه (آویشن)، مرزه ،گل کو ، گل گاو زبان ، بید ، پونه ، بومادران ، ریواس ، خاکشیر ، اسفند ، سیسمبر(شاه نسترن) رازیانه ، بابونه ، زبان گنجشک، کنگر ، شنگ و انواع عر قیجات.

پرندگانی چون کبک ، بلدرچین ، عقاب ، جغد ، شاهین ، قرقی ، نوک قرمز و… در این منطقه زیست میکنند.قمری ، لک لک ،مرغابی ، فاخته ، هما ، سبز قبا ، هد هد و حواصیل زرد و خاکستری از پرندگان مهاجر بیجار به شمار می آ یند و در مناطق حفاظت شده ، قوچ ، میش ، کل ، بز و … وجود دارد ، از دیگر پستانداران نیز می توان از خرس قهوه ای ، گراز ، روباه ، خرگوش ، گرگ ، گربه وحشی ، راسو ، کفتار ، خفاش ، جوجه تیغی و … اشاره کرد .

اکثر مردم بیجار به زبان کردی گروسی تکلم میکنند و در این ناحیه دو گویش کردی از شاخه‌های کرمانشاهی و گویش گورانی تشخیص داده شده است.

از مساجد بیجار می توان مسا جد قا ئم ، جامع بازار ، امیرالمو منین ،سید ا لشهدا ء ، امام رضا ، فاطمیه ، ابوالفضل ، موسی ابن جعفر ، حضرت محمد (ص) ، امام حسن ، وحسینیه شهر را نام برد .

خیابان شهدا ، توحید ، بلوار امام ره ، طالقانی ، الماسیه ، مدرس، کمر بندی حلوایی ، کمر بندی بادامستان ( امیر نظام ) ، بلوار سراب ، خیابان ریگ سیاه ، بلوار رحمانی ، خیابان مرزبان ، فاضل ، از خیابانهای بیجار می باشند .

همچنین محلات عمده بیجار شامل بادامستان ، تازه آ باد ، ریگ سیاه ، نقاره کوب ، حلوایی ، تخت ، پشت قلعه ، یارمجه ، کارمندان ، فر هنگیان ، محمود آباد ، سراب ، شهرک مهدیه ، شهرک آ فتاب ، فرحی ، عسگر آ باد ، چشمه عزیز ، باغ صفا و غیره می باشد .

برخی از خانواده ها و ایلات سرشناس بیجار بر اساس مطالب کتاب سیما ی بیجار گروس عبارتند از ایل بایندر ،سهرابی ، ترکمندی ، طایفه اردلان ، ایل کبودوند ، امیرعلایی ها ، رضایی ها ، خواجه وند ، دارجی ، حسن تیموری ، گاوبازه ای ، مندمی ، شیخ اسماعیلی ، ورمزیار ، بورکه ای ، الوندی ، حکمت منش ، کاظمی ، گروسی ، محمد بیگی ، محمدی ، جمشیدی ، خدادادها ، وکیلی و غیره .

بیجار دارای حوزه علمیه ، دانشگاه پیام نور ، دانشگاه آزاد ، مرکز آموزش عالی فرهنگیان و … است . مردمان شهر و روستاهای کرانی ( حسن آ باد یاسوکند ) ، بابارشانی ، پیر تاج ، توپ آغاج ، نجف آباد ، خسرو آباد، سیاه منصور و … همواره جزو افتخارات گروس بوده و بزرگانی را در دامان پر مهر خود پرورده اند

گیا هان دارویی بیجار از شهرت جهانی بر خوردار است اما شرایط صادرات آن به خارج از کشور که می توانست باعث درآمدزایی و اشتغال افراد زیادی در این شهرستان باشد ، متاسفانه هنوز مهیا نشده است

 قابلیت ها و توان های جذب گردشگر در شهرستان بیجار
۱- رودخانه قزل اوزن
۲- چشمه آب تلخ
۳- چشمه سراب بیجار
۴- چشمه خاور آباد
۵- چشمه قمچای
۶- کوه سپه سالار
۷- کوه پیر محمد
۸- پنج پارک شهری
۹- شکارگاه تپه ماهور اریاتان
۱۰- شکارگاه ارتفاعات یوسف سیاه
۱۱- شکارگاه ارتفاعات شهرک
۱۲- شکارگاه رودخانه علی آباد قمچای
۱۳- شکارگاه کوه قیه
۱۴- شکارگاه جنگل الماس
۱۵- منطقه حفاظت شده بیجار
۱۶- گونه سار غالب جانوری و نادر
۱۷- پیست اسکی موجود و دارای پتانسیل برای احداث
۱۸- تاسیسات و تجهیزات ورزشی موجود (پیست اسکی ،‌سالن های ورزشی)
۱۹- روستاهای دارای با قابلیت گرایش تاریخی – باستانی
۲۰- روستاهای دارای قابلیت با گرایش های مذهبی
۲۱- قلعه قمچای در دهستان کرانی
۲۲- چنگیز قلعه
۲۳- برج آجری آتشفون بابا
۲۴- برج سنگی نیکی ارخ
۲۵- امامزاده عقیل
۲۶- پل صلوات آباد
۲۷- مسجد خسروآباد
۲۸- برج اوج گنبد
۲۹- قلعه باشقون تدان
۳۰- قلعه کهنه
۳۱- تیمچه حاج شهباز خان
۳۲- تپه لاوردنی
۳۳- چالو تپه
۳۴- تپه شهرک سفال
۳۵- پای تپه
۳۶- حسین تپه
۳۷- تپه کاش
۳۸- تپه قمشلو
۳۹- تپه سراب
۴۰- تپه دودی
۴۱- تپه قشلاق خانه
۴۲- تپه قبا سرخ
۴۳- تپه قراطوره
۴۴- تپه دارکین اسکندر
۴۵- تپه گوسوار
۴۶- تپه حیدر بیگ
۴۷- تپه دیونه
۴۸- تپه نجوق
۴۹- تپه چقا
۵۰- تپه پیرتاج
۵۱- تپه بابارستانی
۵۲- تپه قوشا
۵۳- جاذبه های فرهنگی ، مذهبی ، و اجتماعی (زبان ، لباس ، مراسم و اعیاد ، رقص و موسیقی)
۵۴- مراسم عید نوروز
۵۵- صنایع دستی (قالی بافی ، گلیم و جاجیم ، صنایع چوب و …)
۵۶- زیارتگاه صاحبه خاتون
۵۷- زیارتگاه امامزاده عرب
۵۸- زیارتگاه امامزاده فاضل
۵۹- زیارتگاه پیر صالح

مطالب فوق از سایت رسمی فرمانداری بیجار (http://www.bijar.gov.ir/) که لینک آن در سایت نیز قرار شده است، منتشر گردیده است. لینک صفحه http://www.bijar.gov.ir/Default.aspx?TabID=37

درج مطلب: حسن صفیاری