قالی نفیس و تاریخی بیجار یکی از چهار تخته قالی حسینیه بیجار، موسوم به چهار گوهر بیجار و متشکل از دو تخته کناره، یک میان قالی و یک سرانداز (کله گی) در ابعاد ۱۱۰ متر مربع است که در سال ۱۳۰۹ ه.ق از سوی علیرضا خان امیرتومان برای استفاده در حسینیه بیجار تولید و وقف مجالس عزاداری خامس آل عبا شد. وی افزود: ایجاد نقشه امتداد کناره ها در دونقطه از سرانداز، به گونه ای که پس از چینش قالب ها فرم یکپارچگی آن حفظ شده و امتداد متن کناره ها با سرانداز بدون انقطاع ادامه می یابد را از ویژگی های انحصاری این مجموعه فرش عنوان کرد.
قالی بیجار یکی از اصیل‌ترین فرش‌های ایرانی است و زیبایی و دوام آن شهرت جهانی دارد. وجود تعداد زیادی از قالی های قدیمی بافت بیجار که هم‌اینک در موزه‌های بزرگ فرش در داخل و خارج کشور نگهداری می‌گردند گواهی بر این مدعاست.
ویژگی شاخص فرش بیجار، ساختار متراکم این قالی هاست. بافت آنها به گونه‌ای ست که نمی توان آن‌ها را تا کرد و از این رو فرش آهنین نیز نامیده می شود.
نقش فرش‌های این منطقه بیشتر شامل طرح‌های منظم است و به نسبت نوع روستایی آن، دارای خطوط ملایم‌تر و نقش مایه‌هایی طبیعی‌تری است. در این طرح‌ها، نقوش کلاسیک ایرانی بزرگ شده و در کنار نقش‌هایی تحت تأثیر مدل‌های روستایی و قبیله‌ای است، دیده می‌شوند. این قالیچه‌ها که از جذابیت و گیرایی خاص برخوردارند، بافتی ظریف دارند و اصالت و سادگی در طرح و رنگ آنها مشهود است.